Le Corbusier (asıl adı Charles-Edouard Jeanneret; 1887 -1965). Tasarımlarında modern mimarlığın işlevci anlayışını yansıtan İsviçreli mimar ve kent plancısı Le Corbusier, Uluslararası Üslup olarak bilinen akımın ilk kuşak temsilcilerindendir. Yapılarında kuşağının işlevci amaçlarını güçlü bir dışavurumculukla birleştirmiş ve çıplak betonu ilk kez bilinçli biçimde kullanmıştır. Le Corbusier, Dekoratif Sanatlar Okulu’ndaki üç yıllık sanat eğitiminin ardından öğretmeni Charles L’Eplattenier’nin desteğiyle mimarlık eğitimine başladı. 1907-11 arasında mimarlık anlayışının biçimlenmesinde önemli rol oynayan Akdeniz ve Orta Avrupa ülkelerini dolaştığı bir gezi yaptı. 1920’de Amédée Ozenfant ve Paul Dermée ile L’Esprit Nouveau adlı avangard sanat dergisini çıkarmaya başladı.1922-40 yılları arasında yaptığı tasarımlar ve Salon d’Automne sergilerinde sunduğu projeler (Citrohan Evi) gerek modern mimarlık gerekse kent planlaması açısından zamanına göre ileri düşüncelerin ürünüydü. 1927’de Cenevre’de yapılacak Milletler Cemiyeti Sarayı için açılan proje yarışmasında sunduğu proje, strüktürü ve biçimlenişi bütünüyle işlevsel çözümlemeden çıkarılan bir yapı ortaya koyuyordu. Birincilik ödülünü kazanabilecek olan bu proje bir komplo sonucu elendi. Le Corbusier, Cenevre’de yenilgiye uğratılan avangard mimarlık değerlerini savunmak üzere toplanan CIAM’ın (Uluslararası Çağdaş Mimarlık Kongreleri) Fransa bölümü sekreterliğini yaptı. Yapılara insan ölçeğini getiren “Modulor” oranlar sistemini geliştirdi. 1944-65 arasında Fransa’nın savaş sonrası yeniden inşasında uygulanabilecek projelerinin bir bölümü onay görmedi. Unité d’Habitation (Konut Birimi) diye anılan Marsilya projesi 1952’de tamamlandı ve daha sonra gerçekleştirilecek konut birimlerine örnek oldu. Modern mimarinin simgesi haline gelen Le Corbusier’nin Bir Mimarlığa Doğru’nun dışında yayımlanan Urbanisme (1925; Kentbilim), L’Art Décoratif D’Aujourd’hui (Günümüzde Dekoratif Sanatlar), Les Trois Etablissements Humains (1945; Üç Yerleşim), Le Modulor (1948), Güney Amerika’da verdiği konferansları topladığı Précisions sur un état présent de l’architecture et d’urbanisme (1930; Günümüzde Mimarlık ve Kentçiliğin Durumu Üzerine Gözlemler) gibi yapıtları, mimarlık öğrencilerinin başucu kitapları oldu. Başlıca yapıtları: Sainte-Marie-de-la-Tourette Manastırı; Ronchamp Şapeli; Marsilya, Nantes, Briey ve Berlin’deki konut birimleri; Chandigarh’ın kent planlaması sırasında yaptığı yapılar (Yüksek Mahkeme, Hükümet Binası, Eyalet Meclisi vb.)