Teorinin pratiğe, paradigmanın pragmatiğe, kalıcı olanın geçici olana,
arkaik olanın güncel olana, büyük anlatıların sıradan görme ve
algılama zaafımızı sonuna kadar sömüren sığ magazinleş(tir)me kültürüne yenik düştüğü bu çağda,
düşünce krizi gittikçe derinleşiyor.
Yazının icadından beri giderek yorulan, katmanlaşan, örselenen,
sislenen insan bilincinin zihin ve hafıza oluşturma serüvenindeki –mütevazı– yerimizi korumak istiyoruz.

“Ne salt ideolojik bir öykünme ve sayıklama ne akademik ve teknik bir etkinlik”
ne de eski-yeni, gelenek-modernite, doğu-batı gibi sığ bir kontrastlığa/kalıplara boğulmadan
“ellerimizin o büyük boşluğu”na bir kitap tutuşturuyoruz.

Düşüncesiz, imgesiz ve kitapsız bir çağda sıradan ve yaygın olandan
yeterince ilham/zevk alamayan herkesi daha özgün metinlerle konuşmaya çağırıyoruz.