Osmanlılar 3 - Kılıç ve Kırbaç Elfene Dünya Yayıncılık

Herkesin efendisi olan zamanın rüzgârı çok sert esiyordu. Batıda fırtınadan atıyla zaferden zafere koşan halifenin sultanlık payesi verdiği Tanrı`nın kılıcı Yıldırım Bayezid, doğuda Delhi`den Saray`a, Herat`tan Sivas`a kadar tüm kaleleri yerle bir ederek kasırgadan atıyla gelen Tanrı`nın kırbacı Sahipkıran Emir Timur vardı. Bu iki güçlü liderin eninde sonunda karşılaşmaları kaçınılmazdı. O gün gelip Çubuk-abad`da karşılaştıklarında gökyüzü yeryüzüne kapandı. Murat Tuncel, Osmanlılar üst başlıklı seri romanlarının üçüncüsü olan bu romanında bizi işte o ikinci Nuh tufanı günleri ve tarihin başka uçurumlarında gezindiriyor.

***

&`;Emir Timur, mancınıklarla fırlattırmak için yığdırdığı kesik baş kulelerine bakarken iştahı kapanan Bayezid`e öfkeyle baktı. Dudaklarını ısırarak öfkesini yatıştırdı. Karşısındaki tanrının kılıcı olmasaydı başı gövdesinden çoktan ayrılırdı elbette,”Yazıcı Arapşah.

***

Mehmet Çelebi, &`;Bilirim Yakup Bey. Sizin gibi Anatolia`daki tüm beylerimizin dileği budur. Karamanoğulları da, Çandarlılar da, Germiyanoğlu Yakub Bey de bizimledir. Lakin Trakium`a gitmesine yardımcı olduğumuz Musa Çelebi bize verdiği sözlerinin hepsini ve aklın üstünlüğünü unutmuş görünüyor.”

***

İmparator İkinci Manuel, elindeki Thucydidis`in tarihini yerine koyarken Europides`in Troyalı Kadınlar adlı piyesinin el yazmasını aldı. Açılan sayfadaki birkaç cümleyi okuyunca &`;Ah” dedi. Oğluna bakarak eski Rumca`yla yazılmış paragrafı, &`;Bak burada Euripides Troyalı Hekabe`yi konuşturmuş. Hekabe yüreğini kasıp kavuran acısını dile getirmek için,&`; Yurtsuzum çocuklarım. Hatta çocuklarımsızım. Bakın atalarımın kalesi ağlıyor. Yalnız ölüm unutur acıyı. Çünkü, gözyaşı yoktur ölümün...” diye açıkladı.