Liberhell Ayrıntı Yayınları

`Liberhell`… dedi kadın, kısa bir süre durakladı, gözleri ile dinleyicileri taradı. “Bu kentte muvakkat diye adlandırılan göçmenlerle kendini kentin sahibi olarak gören kadimlerin birlikte yaşadıkları bir alan olmayı başarmıştı. İsyan bu denli yaygınlaşmadan bile, Liberhell başı sıkışanların, baskıdan bunalanların, hastaların, yaşlıların, kronik uyumsuzların sığınma yeri olmuştu. Liberhell’i biz yaratmadık; eğer doğru bir tanım olacaksa, Liberhell bizi yarattı(...) Bugün Liberhell’de verilen kahramanca savunma sonunda çeteler inisiyatifi kaybetti ve belirli bir alana sıkıştırıldı. Ardından halkın yaratıcı ve birlikte eylemi ile Merkez Parkı kurtarıldı. Merkez Parkında özgürleştiren yoldaşlarımız, hepimize örnek olacak yeni bir yaşam yarattılar. Kentin en temiz suyu artık Merkez Parkından dağıtılıyor. Gerçek ve organik tarım birimleri kuruldu ve bu sayede kentin kontrolümüz altında bulunan bölgelerinde açlık geriletildi. Merkez Parkında çocuklara eğitim veren eğitmenlerimiz, çocukların yeniden geleceği hayal etmeye başladıklarını söylüyorlar(...) Dostlarım! Yoldaşlarım! Bu korku ortamında, bu karanlıkta bir geleceğimiz olduğunu düşünmek, bugünden daha iyi yaşayacağımız bir gelecek hayal edebilmek en büyük mutluluktur.

Liberhell, Distopia romanın çarpıcı bir öneği. Her ütopya gibi, “ilk bakışta yeni bir ülkeyi müjdeliyor, okurlarına bir hayal ülke, bir yeryüzü cenneti tasarımı sunuyor gibi görünse de, geri planda, içinde yaşanılan toplumu, mevcut dünyayı ve hatta bütün kurumlarıyla sistemi eleştiriyor. Renginin “kara”lığı ona ilham veren bugünün karanlığından. Ama yine de Liberhell`in en kötü koşullarda bile daha iyi bir dünyanın mümkün olduğuna inanan isyancıları umut ilkesini tazeliyorlar.