Kamp Armene Giden Yol Artakalanların Hikayesi Hrant Dink Vakfı Yayınları

Kamp Armene Giden Yol Artakalanların Hikayesi Hrant Dink Vakfı Yayınları

Istanbul Çocukevi ve Tuzla Çocuk Kampi (namidiger ‘Kamp Armen’), Anadolu’dan Istanbul’a gelen kimsesiz, yoksul çocuklar için yalnizca birer yuva olmakla kalmamis, onlara, ‘yitip gitme’ tehlikesine karsi, hayata kimlikleriyle tutunup gelecege yürüme imkâni sunmustu. Kamp Armen’e Giden Yol, Çocukevi’nin ve Kamp Armen’in kurulusundan kapatilisina uzanan çeyrek yüzyillik bir süreci, bu özverili ve kolektif çabanin basmimari olan Hrant Güzelyan’in sade ve samimi üslubuyla aktariyor. Güzelyan, ‘artakalanlarin hikâyesi’ni anlattigi bu otobiyografik çalismayla, Türkiye’nin yakin tarihinin gizli kalmis noktalarindan birine isik tutuyor.  “Bazen, komsulardan bazilari yürüyüse çiktiklarinda, içeri girme haklari olmamasina ragmen grupça gelir, bize selam verme bahanesiyle kampi gezerlerdi.Genellikle “Bu çocuklar nereden geldiler?”, “Burada Ermenice mi ögreniyorlar?” gibi sorular sorarlardi. Salonun demir kapisinin üzerine, binanin tam alnina yerlestirdigimiz o kocaman, rengârenk harflerle yazilmis tabelayi dikkatle incelerlerdi:‘ARMENAKLAR, ARMENUHILERKAMP ARMEN’E HOSGELDINIZ’ Bu satirlari bir cumartesi günü, kartonlardan kestigim harflerle hazirlamistim. Ertesi sabah, Getronagan Korosu sahil yolundan kampa gelecekti. Koro üyeleri, salona dogru yürüdükleri sirada bu yaziyi göreceklerdi. O yazi senelerce orada durdu; ta ki Gayrettepe Emniyet Müdürlügü binasinda bes kisi, bana gözlerim kapali halde iskence edene dek...”