Hatça`nın Dünyası Selvi Yayınevi

Bu öykü; Ege`de öksüz-yetim büyüyen bir genç, cesur, tek sermayesi aklı olan bir kızın başından geçenlerin yaşam öyküsüdür.

Anlatılan olayların hepsi yaşanmıştır. Burada güdülen amaç, köylü-yoksul kadınların geçmişte nasıl yaşadıklarını, neler çektiklerini, ikinci eş ve çok çocuklu olmanın zorluklarını, sevmeden sevişemeden ömür geçiren kadınların ve yaşadıkları köylerin, 80-100 yıl önceki durumunu anlatmaktır.

Yeni kuşaklar, özellikle bugünkü deyişle Y ve Z kuşağı bunları hayal bile edemiyor. Bir amaç da, `somut olmayan kültürel miras` haline gelmiş kültürü yaşatmaktır. Kültürler de insanlar gibi doğuyor, zaman içinde unutulup gidiyorlar. Tam bu evrede artık kültürel miras konumuna geliyorlar.

Ege`nin Nikfer Köyü`nde Hatice isimli bir kız vardır. Onların köyünde Hatice`ye ‘Hatça` derler.. Hatça kız yetim doğmuş, yetim ve öksüz büyümüştür. Hatice anasının karnında iken babası, doğduktan altı ay sonra da anası ölür.

Hatice`yi çocuksuz Fatma teyzesi evlatlık alır. Kısa süre sonra teyzenin kocası ölür. Teyze hemen köyden birisine kocaya varır. Hatça`yı da götürür ama, yeni evde sığdıramaz. Teyze Hatça`dan kurtulmak için, daha ergen bile olmadan, köyün en şaşkın, köylü deyişiyle hışır ve yoksul bir adamla evlendirir.

Hatça`nın dokuz yıl süren bu evlilikten çocuğu olmaz. Oysa o çocuk hasretiyle yanıp tutuşur. En sonunda tek sermayesi aklı ile Hatice, iki çocuklu bir adama kaçar.

Kaçma kararını verirken, &`;Onlar hem zengin hem okumuş; ben rezil olsam bile çocuklarım olmaz” diyerek kaçma kararını alır. Bu görüş kendine ait olanı dışında doğru çıkar. Daha 40 yaşında bu dünyadan göçer.

Bu öykü; kısa ömründe, on sekiz yılda dokuz doğum yapan, altısını yaşatabilen, sürekli hasta olan, sırf çocuk sahibi olmak güdüsüyle, evlenmeden önce kurduğu düşlerini aynen yaşayan, sürekli camiye bakarak, &`;ah neler çektim neler” diyerek ömür geçiren, yüzü bir türlü gülmeyen, 20. Yy`ın ilk yarısı çocuğunun acıklı halini anlatır.

Öykünün baş kahramanları gerçek isimleriyle, diğerleri ise takma isimlerle anılmıştır.

M. Tahir Hatipoğlu