Che`nin Sevgilisi Siyah Beyaz Yayınları

Monika, Bolivya`da tarihin bir kesitini istedikleri gibi yazmaya kalkışanların izini sürerek Quintanilla`yı (Hamburg`da) eliyle koymuş gibi bulmuştu. Hem kendi kendine verdiği kutsal görevi yerine getirmeliydi hem de bir kez daha sevgilisine (Che`ye) bağlılığını, onu ne kadar çok sevdiğini, özlediğini kanıtlamalıydı. Öylesine kanıtlamalıydı ki, bütün dünya parmağını ısırmalıydı. Bütün dünya parmağını ısırdı: "Aşkolsun sana aşkın sadık dostu Monika! Aşk olsun!..." (Che`nin Sevgilisi`nden)

"Sevimin, sevdiğimin, bir tanemin, taze gülümün, can yoldaşımın, eşimin cenaze törenine göndermediler desem... Benim buradan, bayanlar baylar C koğuşunun temsilcisi Ülkü`nün oradan, Sağmalcılar`ı dolduran ışık yüzlülerin içerden, güneş gözlülerin dışarıdan verdiği(miz) savaşım, gösterdiği(miz) çaba hiçbir işe yaramadı; değil gönlümün gül yüzünü, değil özlediğim canımın cananını, tabutunu olsun göstermediler, desem! Üzüldüm, öfkelendim, bendimden taştım, lanet okudum diye üstüne üstlük elektriğe aldılar desem; bedenimin bütün organları hücrelerine adar parçalandı!... desem... kendimi aştım... desem..." (Sarı Sedye`den)

Böylesi büyük direnişler; Sevgiyle olabilir ancak. Bedeninin bin yerinden gelen ağrıyı, sancıyı, sızıyı yüreğiyle karşılıyor; her şeyin bir gün içinde yüzgeri dönmesine izin vermiyordu. Bu kampın bugüne dair serüveni de coşkuyla tamamlanmalıydı. İki büyük sevdanın konağı iki sevdalı yüreğin karşısında dağlar bile eridi...
(Hasta`nın İyileşmesi`nden)