Bugün Aşktan Çok Sıkıldım Hayy Kitap

Bugün Aşktan Çok Sıkıldım Hayy Kitap

Günlerden cumartesi. Sabahın erken saatleri. Aret gününün nasıl geçeceğini tahmin edebiliyor: Önce bakkala gidecek, dönünce annesi ve küçük kız kardeşi Arlin’le kahvaltı edecek, sonra bütün gün Arlin’le oynamaktan kurtulmak için birkaç taktik deneyecek. Sonra yine bakkala, yine eve, yine bakkala… “Keşke her gün okul günü olsa, sınıfa girsem, tam o anda teneffüs zili çalsa…” diyor Aret ama ilk bakkal seferinin ardından gün öyle umulmadık sürprizlerle karşılaşıyor ki, günü hiç de tahmin ettiği gibi geçmiyor…

“Çocuk yazar” Gökçe Ateş Aytuğ ilk kitabı Bugün Hayal Kuracaktım’da Aslı’nın bir cumartesi günü yaşadığı komik ve heyecanlı macerayı anlatmıştı. Paralel zamanlarda aynı günü şimdi de Aslı’nın sınıf arkadaşı Aret’in gözünden izliyoruz. Hayalperest afacan Aret sıradan gibi gözüken ama sürprizlerle dolu bu günde apartmandaki karoları yeniyor fakat ummadığı yenilgiler alıyor. Aslıya bakınca heyecanlanan ve eli ayağı dolanan Aret, bakalım doğum gününü için hazırladığı davetiyeleri “gerçek sahipleri”ne verebilecek mi? Aşkına karşılık bulabilecek mi?

Muziplikler yapmayı, akıl oyunlarıyla çocukları eğlendirmeyi seven Gökçe Ateş Aytuğ, Bugün Aşktan Çok Sıkıldım’da da “yaşıtlarını” (pardon okurlarını) şaşırtmaya devam ediyor…

Üstelik Aytuğ çocuk okurları, son derece alışıldık ve gerçekçi atmosferler kurarak, hepimizin yaşayabileceği sıradan bir mahallede, sıradan bir günde eğlendiriyor! Öykünün başarısı da burada yatıyor. Sürprizler bağırmıyor! Bir yanda dayanışma, birbirimizi anlayabilme, hoşgörü ve günlük hayatın sıkıcı rutini… Diğer yanda sakarlıklar, talihsizlikler, kötü rastlantılar, hayaller, hayal kırıklıkları… Yazar, bu ikiliden eğlendiren ve güldüren bir malzeme çıkarıyor Fonda ise yine ilk kitabında olduğu gibi Ermeni ve Türklerin mutlu mesut birlikte yaşama kültürleri… Hepimizin özlediği bir mahalle cümbüşü! Lafı uzatmayalım, bakalım Aret bu cümbüş içinde neler hissetmiş, neden Bugün Aşktan Çok Sıkıldım demiş… Bakalım Aret’in hayalleriyle Aslı’nınkiler birbirine benziyor muymuş?