Boşluğun Çağrısı Baler Anıl Dorlion Yayınevi

Sevdiği adam artık bir nefes kadar yakındı ona. Kapının tokmağına elini dokundurdu, kalbi hızlı hızlı

atıyordu, yüzü kar gibi beyazlaşmıştı. Yüzünün soğuk terlerinde ölü ifadesi vardı. Yüz ifadesinde

morgdaki bir ceset gibi beyaz ve soğuk bir ifade… Sevdiği adamın kokusunu içine çekiyordu hızlı

hızlı ve sessizlik çökmüştü karanlık dünyasına. Ne bir papatya kokusu ne de sessizliğin tatlımsı

esintisiyle esen rüzgâr vardı, sadece yüreğini tutuşturan bir acımsı hikâyenin satırlarına

dokunuyordu bakışları. Hayatın zemheri kışı ona çok şey öğretmişti, mutluluğun olmadığı ve acının

ön saflarda yerini aldığı yıldızsız bir dünya, hapishaneden farksızdı. Kapının önünde bu düşüncelerle

kalakalmıştı. Ruhunun derinliklerinde olan güzelliğinin solmasına mı yansın, yoksa yamaçların zorlu

yokuşlarına mı? Kapının tokmağına eliyle dokunurken kafasında biriken duygular, gökyüzüne

bulutlar toplanıp yağmur yağacak gibi, gözlerinin çapağında damlacıklar birikiyordu. Geçmişin

özlemleri yüreğinin derinliklerinden bir boşluğa sürükleniyordu.