Marcel Schwob 1867 yılında Fransa’nın Ile-de-France bölgesinde, Chaville’de doğar. Çocukluğu Nantes’da geçer. Ailenin erkekleri ya hahamdır ya tıp doktoru. Onun için, çok iyi bir öğrenimin ardından 1882’de Paris’te Collège Sainte-Barbe’a girer. Almanca, İngilizce ve klasik dilleri daha önce öğrenmiştir. Burada okumalarını derinleştirir. Apuleius’a, Petronius’a, Hugo’ya ve Poe’ya hayrandır. Bunlar ileride yazarlığı belirleyecek adlardır bir bakıma. Sainte-Barbe’ın ardından Lycée Louis-le-Grande’a kaydolur. Léon Daudet, Paul Claudel sınıf arkadaşıdır... Kendini bütünüyle edebiyata vermek peşindedir. Yepyeni bir Faustus, yepyeni bir Prometeus yazma düşleri kurar... Villon ve çağdaşlarıyla ilgilenir... Onların dillerini didik didik inceler. Şiir yazmaya başlar. Sanskritçe öğrenir..
Schwob yazarlık mesleğine Evénement gazetesinde başlar. Bu arada öyküler gönderir dergilere. 1890’larda art arda kitapları çıkmaya başlar: Etude de l’argot français, 1889; Le jargon des Coquillards en 1451, 1890; Le Beau double (öyküler), 1892; Le Roi au masque d’or (Altın Maskeli Kral), 1893; Mimes (düzyazı şiirler), 1894; Le Livre de Monelle (Monelle’in Kitabı), 1894...
Bu tarihte birden hastalanır... Geçirdiği ameliyat, onu iyileştirmek bir yana, tam anlamıyla sakat bırakır. 1927’de Marcel Schwob et son temps adıyla onun tek biyografisini yazan Pierre Champion’a göre, artık sadece “efsanelerin Schwob”udur yaşayan. Gene de o hasta, bitkin, çökmüş halinde bile boş durmaz. Paris’in kütüphanelerini, arşivlerini hallaç pamuğu gibi atar. Bu çalışmalardan iki yapıt çıkar ortaya 1896 yılında: La Croisade des enfants veVies imaginaires (Düşsel Yaşamlar). Bu son yapıt ilk bakışta bir biyografi gibi görünse de öylesine yeniden kurgulanmıştır ki bu önemli kişilerin yaşamları, artık birer kurmacaya dönüşmüştür. Aynı yıl, süreli yayınlarda çıkan çeşitli yazılarını Spicilège’de toplar. Döneminde bu yazılar, Schwob’un kişiliğini en fazla yansıtan çalışma diye adlandırılır.

Sağlığının bozuk olmasına karşın, kütüphaneleri ve arşivleri boşlamadığı gibi, dostlarını da boşlamaz. İngiliz yazar dostları Meredith ve Stevenson’la mektuplaşır, Gourmont, Valery ve Mirbeau’yla görüşür. 1895’te, hastalanmadan hemen önce tanıştığı, Comédie Française’in seçkin oyuncularından Marguerite Moreno ile 1900’de evlenir.1901’de, günün modasına uyarak ya da Stevenson’un teşvikiyle, Samoa adasına gider, bir yıla yakın kalır orada. Döndüğünde Paul Morand’la birlikte, tiyatro tarihinin en ilginç çalışmalarından birini yapar, Hamlet’in Sarah Bernhardt için bir uyarlamasını hazırlar. İtalya’ya, İspanya’ya ve Portekiz’e gider. Dönüşünde Villon üzerine yaptığı çalışmaları yeniden ele alır ve Ecole des Hautes Etudes Sociales’de Grand Testament üzerine ders vermeye başlar. Sağlığı birden kötüleşir ve 1905 yılında ölür.