Tırata Romantik Kitap

Hikayeci, bir tiyatro sanatçısı gibi yüzünü şekilden şekle sokuyor, insanları söylediklerine odaklıyordu. Hikayesinde, o çocuk aklımla dikkatimi çeken, cevabı içinde saklı sorular olmasıydı. Hikayesinin sonunda da &`;Sürçü lisan ettiysek affola!” diyerek, bir özürle tamamladı geceyi.

Hayatın, insanların yaşadığı ya da uydurduğu hikayelerden ve kıssadan hisselerden oluştuğunu ve hatta her insanın bir hikaye olduğunu; o gün, o hikayeciden başlayan süreçle, yaşam ve yıllar bana öğrett

Batı`dan gelen hikayecilikten önce, bizde de bir hikâyecilik vardı; ben bunun şahidiyim.

Eğlenme araçları değişen ve eskiden eğlenirken öğrenen halkımız, dinleyerek bilgi edinmekten de uzak düştü.

20. yüzyılın ikinci yarısını yaşayan biri olarak hikayelerimi yazarken, o yaşlı hikayecinin anlatırkenki üslûbu, o günkü halk ve iki binli yılların başında üstümüze kabus gibi çöken küreselleşme belâsı ve müştemilâtı, hafızamda bir yerleri kaşır durur.