Maacir Kızı Şimal

Söze, bir zamanlar diye başlamayacağım.
Çünkü aşkın, ayrılığın ve ölümün bir zamanı yoktur.
Her şey bir anda yaşanıp bir anda biter ve sonsuzlaşır.
Kimimiz küllerinden doğarken, kimimiz külleriyle savrulup yok olur, kimimizin ise elinde sadece küller kalır.
Ben küllerimden yeniden doğmak için savrularak bir şehre gitmiştim.
Benimle aynı anda başka bir yabancı da küllerinden yeniden doğmuş olarak o şehre varmıştı.
İki yabancının yolları bu şehirde kesişmişti.
Doğduğum yerlere muhacir olarak gitmek düşmüşken bana,
Yabancısı olan bir şehirde ev sahipliği yapıp beni gönlünde ağırlamak düşmüştü ona.
Yaralı kuşlar onlarca kilometre uzaktan tanınırken, onlara derman olan şifacılar hep kaderde saklıdır.
Ben var mıyım, yok muyum diye düşünürken,
Şehrimdeki yabancı, bana “bir an-ı seyyale” yaşatarak varsın dedi.
O kadar varım ki şimdi varlığımdan sizi haberdar edecek bir yolculuğa çıkıyorum…